دانشمندان در قرن پانزدهم ایده ها و ارای خود را از یک منجم یونان باستان به نام بطلمیوس اخذ کرده بودند.بطلمیوس حدود 200سال قبل از میلاد زندگی می کرد و زمین را مرکز عالم می دانست و خورشید و ستارگان زمین را دور می زدند. آرا و نظریات بطلمیوس بیش از 1500 سال پذیرفته شده بود. با گذشت زمان اهالی کلیسای کاتولیک رومی این نظریات را در چارچوب عقاید مذهبی تشریح می کردند و توضیح می دادند. آنها می گفتند خداوند خودش عالم و جهان هستی را به مرکزیت زمین طراحی و آفریده است. آنان تصور می کردند این طرح بیانگر اهمیت آدمی در نقشه پروردگار است، زیرا چنان چه زمین مرکز عالم باشد، اظهار اینکه انسان ها در طراحی و آفرینش خداوندی از اهمیت حیاتی برخوردارند بسیار آسان می شود.(برنز و دیگران،1387: 175)

کوپرنیک نظریه زمین مرکزی را مردود شمرد و بجای زمین ، خورشید محوری یا خورشید مرکز را قرارداد. بااین نظر زمین دیگر مرکز جهان و انسان نیز دیگر اشرف مخلوقات نبود. این نخستین بحران وجدان انسان غربی بود. زیرا انسان موجودی بود در کیهان بیکران.

نظریه خورشید محوری، انقلاب فکری بزرگی بود زیرا هم با اصول پذیرفته شده نجوم بطلمیوسی در تعارض بود و هم با نص کتاب مقدس. در سال ۱۵۱۴ کوپرنیک دست نوشته کوتاهی را بین دوستان خود توزیع کرد که در آن دیدگاه‌هایش را درباره فرضیه خورشید مرکزی به اختصار بیان کرده بود.

نوشته کوتاه کوپرنیک با استقبال زیادی روبرو شد و او را در جمع دانشمندان اروپایی نام‌آور گردانید اما کوپرنیک هنوز نظریه‌اش را قابل عرضه در محافل علمی نمی‌دانست و سال‌های بعد را صرف تحقیقات دقیق و جمع‌آوری شواهد و مدارک کرد تا به آن اعتبار بیشتری بخشد.

در سال ۱۵۳۳ شهرت کوپرنیک به جایی رسیده بود که آلبرت ویدمانشتات منشی پاپ کلمنت هفتم یک رشته سخنرانی درباره نظریه او برای پاپ و گروهی از کاردینال‌ها در واتیکان ترتیب داد. در ۱۵۳۶ که تحقیقات کوپرنیک به اتمام رسید دیگر در اروپا دانشمندی نبود که درباره نظریه انقلابی او چیزی نشنیده باشد و بسیاری در گوشه و کنار قاره خواستار انتشار آن بودند. او حتی در کلیسا نیز حامیان پرنفوذی داشت؛ کاردینال نیکلاس فون شونبرگ در نامه‌ای خطاب به کوپرنیک نوشت: «... ای مرد فاضل امیدوارم که تقاضای مرا بیجا ندانی ولی مؤکداً از تو استدعا می‌کنم که کشف خود در باب کائنات را در معرض قضاوت دیگر نخبگان جهان قرار دهی و ضمنا در اولین فرصت ممکن شرحی از نظریه خود را همراه با جداول و هرچه که به آن مربوط است برای من ارسال داری...» این نامه تشویق‌آمیز اگر چه برای کوپرنیک بسیار ارزشمند بود ولی کافی نبود تا او را به انتشار نظریه انقلابی‌اش متقاعد کند.

وی همچنان به تکمیل تحقیقات خود ادامه داد تا سال ۱۵۳۹ که با ریاضیدانی به نام گئورگ یواخیم رتیکوس آشنا گردید و او را به شاگردی پذیرفت. این دو با هم نظریه جدید را مطالعه کردند. پس از دو سال رتیکوس با استفاده از اصول تئوری کوپرنیک کتاب ناراتیو پریما را درباره حرکت زمین نوشت و در ۱۵۴۲ به نام کوپرنیک بخشی از پژوهش او در مثلثات را منتشر کرد. در برابر اصرار شدید رتیکوس بالاخره کوپرنیک پذیرفت که شرح کاملی درباره نظریه خود فراهم کند و آن را به نورنبرگ بفرستد تا با نظارت او به چاپ رسد. سرانجام کتاب در ۱۵۴۳ منتشر شد.

نظرات شما عزیزان:

آدم فضایی

ساعت15:46---27 خرداد 1391

[وب سایت]

سلام از مارس به زمین
ما همه آدم فضایی هستیم اما شما با martianصحبت می کنییک سوال:خودشما این رشته را دوست داشتید؟خیلی سخت نبود که یک برای کنکور تغییر رشته دادی چرا از اول به انسانی نرفتی؟و باز هم می گویم که الآن دانش آموزان بی سواد هستند و هیچ چیز نمی دانند و اصلا خوب نیست فقط سال به سال بالا تر می آیند بدون اینکه چیزی یاد بگیرند در دانشگاه هم همین وضع استبه هر حال شما علوم انسانی ها رشته مهمی دارید و باید عالی درس بخوانید چون شما جامعه و فکر جتمعه را می سازیداز آشنایی با شما خوشبختم موفق باشید و در ضمن مطلبت هم خیلی خوب بود مرسی موفق باشی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: